Czym jest albinizm?
Albinizm, czyli bielactwo jest zaburzeniem metabolicznym, które spowodowany jest brakiem pigmentu w tkankach, w wyniku czego pojawiają się jasna skóra oraz białe włosy. Tęczówki oczu są różowe lub niebieskawe, a chorym często towarzyszą problemy ze wzrokiem. Pojawia się m.in. oczopląs.
Jest chorobą dziedziczoną przypadkowo i może dotyczyć wszystkich grup etnicznych. Jako choroba wrodzona rozpoznawalna jest już u małych dzieci. Zdarza się, że rodzice albinosów są zdrowi, ale są nosicielami genu bielactwa.
Można mówić o albinizmie wrodzonym właściwym (uogólnionym) – występuje u dziecka, które odziedziczyło chorobę od obojga rodziców oraz o albinizmie wrodzonym lokalny (częściowy). Nieprawidłowy gen dziedziczony jest wówczas od jednego z rodziców, a dziecko może uniknąć choroby.
Dlaczego albinos jest biały
Przyczyny choroby dość dokładnie opisuje lek. med. Małgorzata Lech w artykule Albinizm, czyli bielactwo, biorąc pod uwagę przyczyny każdego z rodzajów albinizmu.
W przypadku albinizmu właściwego przyczyna tkwi w niemożności produkowania melaniny, czyli barwnika odpowiedzialnego za kolor skóry, tęczówki i innych narządów, które zawierają melanocyty (komórki wytwarzające melaninę).
Dziecko od urodzenia ma jasnoróżowy kolor skóry i jest bardzo wrażliwe na promienie słoneczne. W wyniku tego łatwo pojawiają się rumienie, nadżerki lub pęcherze. Ponadto włosy albinosów mają kolor biały lub bladożółty. Tęczówki są w kolorze różowym, natomiast źrenice – czerwonym. Towarzyszą temu światłowstręt, oczopląs, a także zaburzenia psychiczne
W odróżnieniu od bielactwa całkowitego w albinizmie częściowym występuje brak melanocytów lub mają one jakieś nieprawidłowości w budowie morfologicznej. Pojawiają się wówczas odbarwienie w obrębie skóry i włosów, brwi i rzęs. Zmiany skórne właściwie nigdy nie dotyczą skóry dłoni i stóp. Dodatkowo u osób z bielactwem częściowym wstępuje czasami różnobarwność tęczówki. Może pojawić się także głuchoniemota, a u mężczyzn dodatkowo tzw. skóra leopardzia.
Bielactwo nabyte dotyka aż 1% ludzi na świecie. Przeważnie jest wywołane przewlekle postępującym rozpadem komórek barwnikowych skóry, w wyniku czego pojawiają się białe plamy. Tę formę albinizmu stwierdza się na podstawie zmian w nerwach obwodowych. Zmiany mogą pojawić się po silnym wstrząsie psychicznym, po działaniu promieni nadfioletowych lub mechanicznym uszkodzeniu skóry.
Jak żyć z bielactwem?
Nie ma skutecznego lekarstwa, które eliminuje chorobę. Bielactwo wrodzone nie jest w ogóle uleczalne. Chorzy na albinizm muszą jednak przestrzegać pewnych zasad, np. nie mogą pozostawać długo na słońcu, gdyż skóra może ulec poparzeniu, powinni także zażywać odpowiednie leki.
W bielactwie nabytym można ponadto stosować pewne terapie, np. fotochemioterapię – naświetlanie skóry promieniami UV, można także, pod kontrola lekarza, zażywać wyciąg z dziurawca. Podejmowane są również autoprzeszczepy naskórkowe.
Najistotniejszą kwestią wydaje się jednak podejście nas - społeczeństwa do osób z albinizmem. Akceptacja osób z bielactwem, z pewnością pomoże im samym pogodzić się swoją chorobę.
Autor:
Karolina Wrona
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy albinizmu
Bielactwo nabyte
Bielactwo to nabyta utrata melanocytów, prowadząca do powstania obszarów odbarwień. Schorzenie stanowi około 3-4% wszystkich dermatoz. Najczęściej zaczyna się w dzieciństwie lub wczesnej młodości. Częstość występowania waha się od 0,5% do 4% w populacji ogólnej.... czytaj więcej
Rak: przyczyny choroby jeszcze słabo zrozumiane
Podczas gdy większa część populacji brytyjskiej wie dziś, że z raka można się skutecznie wyleczyć, to jednakże wiele niejasności dotyczy jeszcze przyczyn tej choroby, według pewnego badania brytyjskiego, opublikowanego całkiem niedawno w Zjednoczonym Królestwie.... czytaj więcej
Brak komentarzy