Brodawki wirusowe

Brodawki należą do częstych zmian skórnych. Do zakażenia dochodzi łatwo, czynnikiem sprzyjającym są drobne urazy skóry, dlatego zmiany często występują na dłoniach i stopach. Zmiany skórne w przebiegu zakażenia ludzkim wirusem brodawczaka mogą mieć postać brodawek zwykłych, brodawek podeszwowych, brodawek płaskich lub płciowych.

Rodzaje brodawek

BRODAWKI ZWYKŁE – lokalizują się na obwodowych częściach ciała, czyli dłoniach i stopach. Nowe wykwity powstają w otoczeniu zmiany pierwotnej w wyniku autozakażenia. Około 40% brodawek skórnych ustępuje w ciągu 2 lat bez leczenia.

BRODAWKI PODESZWOWE – Do zakażenia dochodzi na basenach i w innych miejscach, gdzie chodzi się boso, szczególnie często u dzieci i młodzieży. Pod wpływem ciężaru ciała zmiany wnikają głęboko do skóry i są przyczyną bolesności przy chodzeniu. W obrębie brodawek widoczne są czasami drobne wylewy krwawe w postaci czarnych punktów. Zmiany przewlekające się i nawracające po leczeniu należy różnicować z rakiem brodawkującym.

BRODAWKI PŁASKIE – Do czynników predysponujących zalicza się atopowe zapalenie skóry, niewielkie urazy skóry oraz immunosupresję. Najczęściej lokalizują się na twarzy, na której rozsiewają się np. w trakcie golenia. Podobna sytuacja może także zaistnieć na nogach. Brodawki po dłuższym lub krótszym czasie mogą ustępować samoistnie.

BRODAWKI PŁCIOWE – Zakażenie przenoszone jest głównie drogą kontaktów seksualnych. Niektóre ranki na szyjce macicy spowodowane przez HPV wiążą się z podwyższonym ryzykiem raka szyjki macicy, szczególnie w przypadku HPV typ 16 i 18. Niestety, ranki na szyjce macicy często nie zostają zauważone ani przez chorą kobietę, ani przez lekarza.

Brodawka płciowa zazwyczaj rozwija się po upływie od trzech tygodni do ośmiu miesięcy od kontaktu z wirusem. Brodawki pojawiają najczęściej w okolicach wejścia do pochwy, ale również na wargach sromowych, wulwie, wewnątrz pochwy, na szyjce macicy lub w okolicy odbytu, gdzie są niekiedy mylone z hemoroidami.

U mężczyzn brodawki pojawiają się na główce penisa (często pod napletkiem), na jego części środkowej, a czasem na mosznie.

Leczenie

Brodawki pospolite nie powodują zagrożenia onkologicznego. Tylko kilka typów wirusa może powodować rozrosty nowotworowe.

Brodawki bardzo często ustępują samoistnie bez pozostawienia trwałych śladów, należy je jednak usuwać. Trzeba to robić jak najwcześniej, skutecznie i z jak najmniejszymi skutkami ubocznymi.

Leczenie brodawek jest zagadnieniem trudnym ze względu na to że wirus lokalizuje się w wielu miejscach, a nie we wszystkich widoczne są objawy kliniczne. Z tego powodu usunięcie brodawki przez zamrożenie, czy wyłyżeczkowanie nie zawsze oznacza wyleczenie.

Brodawki leczy się następującymi metodami:

• Środkami powodującymi złuszczenie się zmian skórnych. Metoda ta wymaga od pacjenta dyscypliny, gdyż kilka razy dziennie prze 2-3 tygodnie należy pokrywać brodawkę specjalnym kremem, a przed każdym kolejnym nałożeniem zdrapywać warstwę złuszczonych komórek.

• Środkami hamującymi podziały komórek w obrębie zmiany. Substancją taką jest podofilina. Związek ten ma najsilniejsze działanie na zmiany umiejscowione na błonach śluzowych.

• Krioterapią – metoda ta polega na zamrażaniu zmiany przy użyciu ciekłego azotu. Na skutek tego zostają zniszczone komórki, które następnie zostają zastąpione przez zdrowe. Zabieg powtarza się co około 2 tygodnie do momentu ustąpienia zmian.

• Chirurgicznym usunięciem zmian w znieczuleniu miejscowym tzw. wyłyżeczkowaniem.

Zdecydowanie najlepszą i najskuteczniejszą metodą leczenia, jest odparowanie laserem CO2. Prowadzi to do pełnego wyleczenia, jednak może zaistnieć potrzeba powtórzenia terapii po upływie kilku tygodni. Niekiedy wystarczy usunięcie pojedynczych brodawek, a reszta zniknie samoistnie.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy brodawek wirusowych