Liszaj rumieniowaty

Odmiana przewlekła (ogniskowa) – inaczej DLE, autoimmunologiczne zjawiska są słabo widoczne, jednak stanowią ważną rolę patogenetyczną. U większości chorych pojawia się nadwrazliwość na światło słoneczne.

Choroba wywołuje na skórze  zapalne nacieki czerwonobrunatne, dobrze ograniczone i o nierównej powierzchni. Wykwity rozprzestrzeniają się obwodowo oraz zanikają od środka. Po ich ustąpieniu pozostaje blizna zanikowa. W miejscu zlewania się wykwitów powstają większe ogniska.

Najczęstsze miejsca występowania choroby:

• twarzy – w kształcie motyla na nosie i policzkach
• małżowiny uszne
• owłosiona skóra głowy.

Choroba ma przewlekły charakter. Okresy zaostrzenia obserwuje się wiosną i latem. Jest to spowodowane niekorzystnym wpływem słońca. Niestety liszaj zawsze pozostawia blizny. W leczenie stosowane są preparaty przecimalaryczne, maści steroidowe, leki światłochłonne oraz witamina PP.

Odmiana narządowa (układowa) – inaczej SLE, jest to choroba o wyraźnie widocznym podłożu autoimmunologicznym, we krwi znajdują się autoprzeciwciała przeciw elementom składowym własnych tkanek, szczególnie przeciw jądrom komórkowym. Wysokie miano tych przeciwciał potwierdza rozpoznanie.

Typowe objawy to:

• rumienie skóry twarzy w kształcie motyla
• wypadanie włosów
• ziębnięcie
• drętwienie palców dłoni
• nadwrażliwość na światło
• bóle stawowe
• zmiany w nerkach
• anemia
• gorączka

Leczenie jest dość ciężkie, zazwyczaj odbywa się w szpitalu. Choremu podaje się kortykosteroidy oraz leki immunosupresyjne przy zmianach nerkowych. Rokowanie zależne jest od zajęcia narządów wewnętrznych.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy liszaja rumieniowatego