Dlaczego bluszcz jest trujący?
W soku liści tej rośliny znajduje się substancja zwana urushiolem, która po kontakcie z tlenem przybiera konsystencję i kolor czarnego lakieru do paznokci. Może ona powodować silne reakcje alergiczne, tak zwane kontaktowe zapalenie skóry. U osób szczególnie wrażliwych ten stan może przerodzić się we wstrząs anafilaktyczny. Do zatrucia może dojść także po zjedzeniu liści tego bluszczu oraz podczas wdychania dymu powstałego na skutek palenia jego liści.
Po około tygodniu od kontaktu skóry z liśćmi bluszczu pojawia się swędzący rumień oraz czerwonawa wysypka, która następnie przeradza się w czerwone pęcherzyki. Rozwija się stan zapalny, który może utrzymywać się nawet przed cztery tygodnie. Płyn, który wycieka z pęcherzy nie zawiera środków trujących, dlatego nie jest niebezpieczny dla innych części ciała oraz innych osób.
Do zatrucia może dojść także po przypadkowym zjedzeniu liści bluszczu. Prowadzi to do uszkodzenia błon śluzowych całego przewodu pokarmowego, co może skutkować nawet zapaleniem żołądka i jelit. Wdychanie dymu z palonych liści bluszczu powoduje ból oraz wysypkę w obrębie płuc, co prowadzi do silnego uszkodzenia dróg oddechowych.
Leczenie
Polega na łagodzeniu objawów zatrucia. Jeśli doszło do kontaktowego zapalenia skóry, zwykle terapia skupia się na zmniejszeniu swędzenia oraz bólu w miejscu wysypki. Najlepsze efekty przynosi mycie miejsca kontaktu z bluszczem wodą z mydłem lub innym detergentem. Jednak metoda ta jest skuteczna tylko, gdy przeprowadzona zostanie do kilkunastu minut po kontakcie z rośliną.
Jeśli wysypka już się pojawiła, leczenie polega na złagodzeniu jej objawów – swędzenia oraz bólu. Należy zastosować maść lub krem, który zawiera w swoim składzie środki przeciwhistaminowe, czyli przeciwuczuleniowe. Można sięgnąć także po preparaty zawierające glikokortykosteroidy. Nieprzyjemne dolegliwości związane z wysypką można łagodzić także poprzez zastosowanie środków miejscowo chłodzących oraz znieczulających, jednak ich działanie jest krótkotrwałe.
Nie należy drapać ani zdrapywać powstałych już pęcherzy, ponieważ może to prowadzić do powstania otwartej rany, wrażliwej na powtórne zakażenia. Pęknięte pęcherze należy opatrzyć jałowym bandażem.
Profilaktyka
Profilaktyka zatrucia bluszczem polega głównie na unikaniu kontaktu z tą rośliną, do czego niezbędna jest umiejętność jej rozpoznania podczas spaceru w lesie lub na łące. Należy szczególnie uważać na to, aby dzieci nie miały kontaktu z bluszczem trującym, gdyż z racji na swój wiek oraz delikatną skórę może u nich wystąpić nadmierna reakcja na składniki zawarte w jego liściach.
Należy także pamiętać o tym, że zwierzęta takie jak psy lub koty mogą przetransportować truciznę zawartą w liściach bluszczu na swojej sierści. Można w takim wypadku bardzo łatwo zatruć się nią nawet podczas głaskania zwierzaka.
Bluszcz trujący to roślina, która może powodować wiele dolegliwości, z których niektóre mogą być nawet niebezpieczne dla naszego życia. Dlatego tak ważne jest, aby być świadomym istnienia takiej rośliny w naszym otoczeniu oraz nauczyć się ją rozpoznawać, aby móc uniknąć zatrucia jej liśćmi.
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zatrucia bluszczem trującym
Wstrząs anafilaktyczny
Wstrząs anafilaktyczny jest klasyczną reakcją typu pierwszego. W jej wyniku uwolnione zostają silne mediatory chemiczne działające głównie na mięśnie gładkie i układ naczyniowy. Warunkiem wystąpienia takiej reakcji jest, co najmniej dwukrotne zetknięcie się organizmu z danym antygenem.... czytaj więcej
Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
Skóra z pewnością jest szczególnym układem pełniącym wiele funkcji. Jest ona bezpośrednio lub pośrednio związana z większością innych narządów czy układów, dlatego kiedy ma się do czynienia ze schorzeniami skórnymi, należy postrzegać organizm jako całość.... czytaj więcej
Brak komentarzy