Martwica

Martwicę należy różnicować ze śmiercią tkanki, czyli tzw. obumierianiem. Komórki obumierają stopniowo przez całe życie. Młode, rozmnażające się komórki zastępują starsze i zużyte. Najczęściej proces ten dotyka komórek nabłonka, ciągle złuszczającego się na powierzchni skóry oraz błon śluzowych. Obumieraniu ulegają również krwinki białe i czerwone.

Czynniki wywołujące martwicę tkanek:

• czynniki chorobotwórcze
• czynniki mechaniczne, np. zmiażdżenia komórek
• czynniki termiczne – zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura
• czynniki chemiczne – kwasy, zasady, sole, trucizny
• promieniowanie rentgenowskie
• ultradźwięki
• czynniki biologiczne, np. jady bakteryjne

W wyniku nagłego zablokowania dopływu krwi do tkanek następuje zastój procesów utleniania wywołujący śmierć tkanek. Jako przykład można podać zawał i odleżyny.

Można wyróżnić dwa główne typy martwicy:

• Martwica skrzepowa – występuje, gdy enzymy odpowiedzialne za rozpuszczanie komórek obumarłych są unieczynnione. Tkanka, która jest zmieniona chorobowo jest bardziej spójna, zazwyczaj odbarwiona, sucha i krucha. Najczęściej martwica skrzepowa pojawia się jako zawał mięśnia sercowego. Charakterystyczną odmianą jest martwica serowata występująca w przebiegu gruźlicy i nowotworów w tkankach słabo unaczynionych.

• Martwica rozpływna – pojawia się w tkankach zawierających duże ilość wody i enzymów odpowiedzialnych za rozkład białka. W następstwie martwicy rozpływnej powstają wrzody żołądka lub dwunastnicy. Inne przykłady choroby to zawał mózgu i zapalenie wątroby.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy martwicy